Sinto o quebrar
dos meus osos.
Como se fosen o
tic tac dun reloxo.
Marcándome o transcorrer do meu tempo.
Tempo que pasa, que queda atraís.
Certo é que crea recordo.
Recordo
glorioso dun tempo xa pasado.
Pero que me leve o demo.
Si as veces non lle teño medo
Non sinto ó
vértigo.
Si non sinto o
meu corazón latexar
tan forte que parece que quere escapar.
Iso é porque quero vivir.
Porque témolle a morte.
Porque nesta vida efémera
hai moitas batallas polas que loitar.
Pero moi poucas nas que poida gañar.
Maldito tempo,
maldita vida,
maldito señas ti
que estás arriba.
Si che puidera
decir,
canto tempo quero vivir.
Sei que ti non mo ias permitir.
Que che parecería esaxerado, escadaloso.
Pero é que eu todo o quero
Sentir
nada o quero deixar de vivir.
Quero intentar o imposible, para poder decir.
Que tiven a oportunidade de intentalo
e poder fracasar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario