O ceo tornou negro.
Apagouse a luz.
Adeus o ceo,
a ledicia,
o bon humor.
É tempo de ollos roxos
Dó choroso mirar.
De cubrise coa sombra.
Esconderse por non fuxir.
Se este mundo
débil te ve.
Non tirubeará en
Devorarme
Destrozarme
Descuartizarme.
Plegado ná esquina
Dó medo eterno,
Penso.
Reconstrullo ós meus pasos.
Analizo ó meu fracaso.
Fúndome no profundo.
Mais como todo aquel
que en triste día
o fondo tocou.
Sonrio.
Miro ó ceo
É hora de escalar
de volver.
É hora de
COMENZAR.
No hay comentarios:
Publicar un comentario