sábado, 11 de febrero de 2012

Poema en galego.

Hoy dejo presente mi carácter. Hoy os dejo con mi lengua madre, el gallego. Con ella crecí, con ella transcurre mi día a día. Así que no me parecía justo no utilizarla, aunque fuese en estos versos cutres.

Desperteime e díxenme 
eino intentar. 

Porque llo debo 
porque este idioma 
veume crecer. 

Esta é a miña lingua
a miña verba nai. 

No olvido non te teño
conmigo sempre te levo. 

Mais cando eu escribo
a  miña alma fala.
Ela non te odia
simplemente non se sinte cómoda. 

Pero tí sabes como 
eu te cuido. 

Como te mimo día 
tras día có meu 
FALAR

4 comentarios:

  1. Persoalmente, gústame que te animaras a escribir tamén algo en galego xD

    ResponderEliminar
  2. gracias! me resulta más complicado, pero eso no significa que de vez en cuando no lo intente.

    ResponderEliminar
  3. A min pásame o mesmo... Non adoito escribir en galego porque crieime falando en castelán. Pero esta paréceme moito máis fermosa, musical e única. Espero que non ceses no teu intento ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias Marta! Eu falo galego a diario. Pero non sei escribir en galego. Non me sae con soltura e non me sinto cómodo. Por eso é tan raro que o faiga.

      Eliminar